Yıl 1983. Ankara’daki TRT günleri 12 Eylül sonrasında “mecburen” sona ermiş.. Artık İstanbul’da ve Güneş Gazetesi’ndeyim.
Malum, fırtınalı günler yaşanıyor. Ulusal Güvenlik Kurulu ismini almış olan darbeciler, seçim yapılmasına müsaade vermiş.. Türkiye sandığa gitmeye hazırlanıyor. Elbette, darbecilerin onay verdiği partiler ve siyasetçilerle!
Seçimde onay alın üç parti yarışacak: eski bir subaya kurdurulan Milliyetçi Demokrasi Partisi, CHP’nin mirasının kanalize edileceği varsayılan Halkçı Parti ve 12 Eylül doktrininin vitrindeki ismi Özal’ın Anavatan Partisi.
Hakim kanaat, darbecilerin açıktan desteklediği MDP’nin kazanacağı. Endüstricilerden medyaya, ticaret erbabından (güya) kanaat başkanlarına her kesim bu görüşte..
Halbuki, sokaktan yansıyan ses farklı!
Seçime üç dört hafta kala, gazetedeki günlük toplantının akabinde genel yayın direktörü Güneri Cıvaoğlu ile özel olarak görüşebilmek için odasında kaldım. Ve aklımdakini paylaştım:
“Güneri Beyefendi, her gün aşağıda (yazı işleri katında) hakikat dürüst bir iletisi ya da fotoğrafı olmasa da (MDP Genel Başkanı) Turgut Sunalp manşeti yapmak için uğraşıp duruyoruz. Lakin bir gazeteci olarak uyarmak boynumun borcu: Çabucak hiç görmediğimiz Turgut Özal gümbür gümbür geliyor..”
Güneri Cıvaoğlu beni şöyle bir süzdü. Odanın bir ucundaki danışmanı Sencer Güneşsoy’a, “bak kız ne söylüyor” diye seslendi. Söylediklerimi tekrarladı.
Sencer Güneşsoy güldü.
“Kızım o iş çoktan bitti, bağlandı. Sunalp’in bakanlar konseyi listesi bile hazır.”
Her ikisinin de “kızım” dediğinden anlamışsınızdır. Çok genç, şimdi 33 yaşındaydım. Dahası, İstanbul’da ve yazılı medyada çok yeniydim. Tekrar de görüşlerimde ısrarlıydım. Hatta Sencer Güneşsoy’a “bahse girmeyi” bile teklif ettim. Tekrar gülerek “peki” dedi.
Sonrası malum: Özal yüzde 45 küsur oyla seçimi kazandı. Darbecilerin partisi MDP yüzde 23 ile üçüncü / sonuncu parti oldu.
Bahis mi?
Rotayı Özal’a çevirme telaşı ortasında hatırlayan yoktu elbette!
* * *
Bir diğer “tarihi” kavşak: 1999 seçimleri.
O sırada atv Haber’deyim. 12 Eylül sonrasının Özallı, sonra Demirelli, Çiller ve Yılmazlı yılları geçmiş.. Ecevit, başbakan. Öcalan’ın Türkiye topraklarında olduğunu açıklayalı birkaç ay olmuş. Münasebetiyle, seçimin açık orta favorisi..
Pekala ya gerisindekiler?
Medya yeniden müstakbel iktidar ve iktidar ortağı için fal açmakta. O denli ya, artık Ankara deyince akla birinci gelen ihaleler, banka müsaadeleri falan..
Seçim sonrasına yönelik hesaplar da şöyle: Ecevit’in DSP’si kazanır ancak tek başına iktidar çıkaramaz. Koalisyon için yanına “bizim tuttuğumuz” parti gelmeli.
Pekala o parti hangisi olacak? Hürriyet Kümesi Mesut Yılmaz, atv’nin de dahil olduğu Sabah Kümesi Çillerci. Hasebiyle manşetler buna nazaran atılıyor, televizyonlarda haberler buna nazaran seçiliyor.
Halbuki sokaklardan “yine” farklı sesler geliyor.
Tekrar seçimlere üç beş hafta kalmışken ben bu defa atv Haber’in akış toplantısında alarm zilini çalıyorum:
“Bültende hiç yer vermiyoruz ancak MHP’de çok önemli bir yükseliş var. Kısa da olsa mitinglerini görmeliyiz. Çıkışlarını yok saymamalıyız..”
Ali Kırca itiraz ediyor. Ona nazaran MHP, efsane başkanı Türkeş’i ve Öcalan’ın yakalanıp Türkiye’ye getirilmesiyle varlık nedenini kaybetmiş bir parti. Nokta!
Sonraki günlerde birkaç sefer daha tekrarlıyorum “sezgilerimi” ve daima tıpkı cevabı alıyorum.
Yalnızca atv Haber değil, Sabah Gazetesi’nden medyanın neredeyse bütün yazılı- görsel isimleri birebir havada.
Ben (söylemeye bile gerek yok herhalde) MHP’li değilim. Asla olmadım. Ne var ki, fotoğraf çok net. Çok açık.
Yeniden de seçim akşamına kadar o fotoğraf görülmedi.
O kadar ki, birinci sonuçlar gelip de yayına geçtiğimizde üst idare “MHP’nin oylarını yüksek gösteriyorsunuz” diye kıyameti koparttı. Onlara nazaran birinci sonuçlar sonra değişirmiş ve sonuç çok farklı olurmuş! Biz bunu bilmiyor muymuşuz! Ne yapmaya çalışıyormuşuz!
Gergin, saçma bir seçim yayınının akabinde saatler 22.00’ye gelirken onlar da gerçeği kabul etmek zorunda kaldı.
Evet, MHP patlama yapmıştı.
DSP, yüzde 22 küsur ile birinci parti olurken, MHP yüzde 18 ile ikinciliğe oturmuştu. ANAP ve DYP ise baraj altında kalmaktan güç kurtulmuştu.
Elbette bir sonraki seçime kadar!
* * *
Bir sonraki seçimi de Star Haber’de yaşadım. Üstelik bu defa, televizyonun sahibi, Genç Parti ile siyasete atılan Cem Uzan’dı.
Ali Taran’lı, İbrahim Tatlıses’li, bembeyaz gömlekli, çok ateşli kampanya Cem Uzan’ı “en çok konuşulan lider” haline getirmişti.
Cem Uzan da, siyasetin magazini ile gerçeğini karıştırıp büyük hayallere dalmıştı.
Seçimlerden bir hafta 10 gün kadar evvel bir gün telefonla aradı, sonuçlara dair fikrimi sordu.
Ben aslında yüzde 8 – 8,5 iddia ediyordum. Lakin hastaya “bir hafta ömrünüz kaldı” demekteki zorluk üzere, ben de Cem Uzan’a bunu söylemekte zorlandım. “Yüzde 10 civarında görüyorum” dedim.
Cem Uzan bir kahkaha attı:
“Ayşenur hanım, siz hangi anketlere bakarak bunu söylüyorsunuz bilmiyorum.. Lakin benim önümdeki anketler yüzde 25-26 oy alacağımızı gösteriyor. Bakanlar Konseyi listesini hazırlıyorum.”
Sunalp üzere, Cem Uzan’ın listesi de gün yüzü göremedi. Genç Parti yüzde 7 küsur oyla baraj altında kaldı. Tıpkı Türkiye’yi o seçime sürükleyen Bahçeli ile Çiller ve Yılmaz gibi!
* * *
Neden mi yazdım bunları?
Derdim, “ne acar gazeteciyim, vallahi kahin gibiyim” diye övünmek değil.
Siz söylerseniz kabul ederim elbette (!) fakat derdim, başlıktaki cümle: BU DAİMA BÖYLEDİR: GELMEKTE OLAN GELİR!
Sokaklar, toplum size aslında neyin gelmekte olduğunu anlatır. İşaretlerini verir. Size düşen onları fark etmek, görmektir.
İnanın, yeniden geliyor gelmekte olan!
Daha seçimlere çok var. Hasebiyle Erdoğan’ın oyun planlarında sona gelmemiş olabiliriz. Yeniden de, şimdiden söyleyeyim; Erdoğan da Bahçeli de kaybedecek. CHP oylarını konsolide edip biraz daha ileri götürecek. Lakin YETERLİ Parti ve HDP beklenenin de üzerinde çıkış yaparak siyasetin iki ana aktörü olacak.
Üç kritik seçime dair anılarımı anlatmamın nedeni, işte bu!
Bir öteki ve hatta EN KRİTİK seçime yanlışsız müşahedelerim böyle! Üstelik geçmişten farklı olarak anketlerin de katkısıyla daha da net biçimde görünen böyle!
0 Yorum