Cumhuriyet gazetesi muharriri Barış Terkoğlu, bugün kaleme aldığı yazısında Adnan Oktar cemaatinin Süleyman Soylu‘nun telefonlarını dinlediğini ve ellerinde 23 sayfalık konuşma kaydı olduğunu yazdı.
Terkoğlu şunları yazdı:
TCDD’ye genel müdür olarak atanan Abdülkerim Murat Atik’in Adnan Oktar’ın müridi olduğunu birinci defa burada okudunuz. Kümenin parasının da silahının da kaynağı evraklara nazaran, oydu.
Skandallara müdür dayanmıyordu. Atik, 10 gün sonra “görevden affını” istedi. Her şerde bir hayır vardır derler ya. Bu da bir işe yaradı. Ülkenin stratejik kurumunun aslında Adnan Oktar cemaatini finanse etmek için kullanıldığını görmüş olduk.
Hatırlayın…
Atik, genel müdür olmadan yalnızca beş ay evvel, TCDD ile 40 milyon Avro’luk özelleştirme kontratı imzalamıştı. Üstelik muahedeyi yapan şirketi Sun Küme, Oktar Grubu’na yönelik davada evraka girmiş, Atik’in telefonu takibe alınmıştı. Yani polisin izlediği şirkete, devlet özelleştirme ihalesi vermiş, yetmemiş sahibini TCDD’nin başına getirmişti.
Limanı Oktarcılara vermişler
Halbuki bu kadar değilmiş. TCDD evvelden beri Oktarcıların finans kaynağıymış.
Nasıl mı?
Hani son periyotta Sedat Peker’in kelamları sayesinde limanları tartışıyoruz ya. Limanlarda yaşanan tuhaflıklar aslında çok eskiye dayanıyor. Sizi 2004 yılına götüreyim. TCDD, o yıl 15 Temmuz’da, İzmir Limanı’nın yükleme ve boşaltma işini, ihalesiz bir biçimde iki şirkete verdi. Bu iki şirket, Reha Denizcilik ve RADEM Lojistik’ti.
İhale olsa bu şirketler asla bu işi alamayacaktı. Zira biri 13 Temmuz, öteki 14 Temmuz’da kurulmuştu. Çiçeği burnundaki iki şirketin ortak bir noktası daha vardı. AKP’li siyasetçi Rahmi Genç, iki şirketin de ortağıydı.
Her yıl on milyonlarca dolarlık iş yapan, Türkiye’nin en kârlı limanlarından biri olan İzmir Limanı, belirli ki siyaset aracılığıyla, ballı mukaveleyle, 15 yıllığına “birilerine” teslim edilmişti. Liman gelirinin yüzde 80’ini şaibeli şirketin aldığı akıl almaz kontrat, o yıllarda kamuoyunu ayağa kaldırdı. İktidar sıkıştı. TCDD iptal kararı aldığını açıkladı. Rahmi Genç, Reha Denizcilik’in iştirakinden ayrıldığını açıkladı.
Fakat, mahkemeye düşen iptal davası yıllarca sürdü. 22 Ocak 2010 tarihli haberde, yılan öyküsüne dönen olay şöyle anlatılıyordu: “TCDD’nin kararı üzerine mahkemeye giden Reha Denizcilik, beş yıl sonra fesih kararını iptal ettirmeyi başardı.”
Pekala, TCDD’nin Rekabet Kurumu’nu ve Özelleştirme Yönetimi Başkanlığı’nı bile devre dışı bırakarak ihalesiz liman verdiği Reha Denizcilik’in asıl sahibi kim? Sıkıntı değil, o devrin haberlerinde bu da yazıyor: Hasan Basri Güner.
O kim mi? Daha evvel ismini bu köşede okudunuz. Abdülkerim Murat Atik’in ortağı. 1999 yılında Oktar Grubu’na yapılan operasyonda tutuklanan mürit. Güner, 2008 yılındaki son yapılan operasyondan kaçarak kurtuldu. Bugün Çin’de firari bir hayat sürüyor.
Anlatılana nazaran, İzmir ihalesi ona o denli para getirmişti ki… Güner, kümeye iki valiz dolar ile geldi.
Saklı çekim sorumlusu
Güner’in Oktar’ın müridi olduğu kapalı bir bilgi de değil. Bir vakitler onu anlatan haberler medyada yer almıştı. Lakin Güner’in kümedeki misyonu yazılıp çizilmedi. Güner, kümede “montaj-dublaj” ya da “kaset-maset” işlerinden sorumluydu.
1999 yılındaki operasyonda, Güner’in işi şöyle anlatılıyordu:
“(Kasetler) hazırlanır. Sanık Hasan Basri Güner’e verilir. Hasan Basri Güner bu kasetleri Adnan Oktar’a teslime eder. Bu kasetler, ileride kümeden çıkmak isteyen yahut sağda solda konuşan kızlara tehdit ögesi olarak kullanılmak üzere koruma edilir.”
Güner de kendi tabirinde çektiği cinsel içerikli kasetlerin ne işe yaradığını açıkladı:
“(Adnan Hoca) bu imgelerin çekilmesi halinde bu bayanların aleyhimizde konuşamayacaklarını, bunları sır üzere saklayacaklarını söyledi. Bu basamakta bir kardeş, düşman olduğumuz, bizi sevmeyen, bizi çekemeyen kişi yahut kümelerin da bu formda zımnî olarak uygunsuz manzara alınmasının, bu şahısların bizim hakkımızda olumsuz kelamlarını durduracağını, konuşmaları halinde bu imajları kamuoyuna sunarak, ‘işte bu insan bu türlü bir insandır’ mantığını yaratıp ‘biz de o şahsın nasıl bir insan olduğunu gösterebiliriz’ dedi. Adnan Hoca onu kabul etti. Bunun üzerine benim mesleğim ve eğitim durumum elektronik ve elektrik yüksek mühendisi olduğu için bana bir takım kurmam talimatını Adnan Oktar verdi.”
Nitekim de Hasan Basri Güner’in dinleme kayıtlarında pek çok ünlü isme karşı yapılan montajlı kumpasların izleri çıktı. Kümenin amacındaki gazeteciler ve siyasetçiler kimi bâtın çekim, kimi montajlı imgelerle kamuoyu önünde küçük düşürülüyordu. İşte bu işlerin sorumlusu Hasan Basri Güner’di.
Soylu’nun telefon kayıtları çıktı
Bu kadar değil…
Küme bu işlerde, elindeki imkânlarla ya da telefon şirketlerindeki adamlarıyla yaptığı yasadışı dinlemeleri de kullanıyordu. Çok değişik, 1999 yılında, kümeye yapılan operasyonda bir dizi ismin dinleme arşivi çıktı. O listede bugünün ünlü bir siyasetçisi vardı: Süleyman Soylu.
Eski Emniyet Müdürü Adil Serdar Saçan’ın imzaladığı; Mehmet Ağar, Celal Adan, Hayri Kozakçıoğlu üzere isimlerin dinleme kayıtlarının kümede yakalandığının anlatıldığı dokümanda şu yazıyor: “Süleyman Soylu’ya ilişkin 23 sayfa konuşma ayrıntıları.”
Tuhaf olay bize AKP iktidarının durumunu gösteriyor…
1999 yılında Adnan Oktar Grubu’nun telefonlarını dinlediği Süleyman Soylu, bugün içişleri bakanı oldu. Ne enteresandır ki Adnan Oktar Grubu’nun en samimi olduğu, vakit zaman ziyaret ettiği, polisin operasyon yaptığı sabah bile irtibat kurduğu, Oktar’ın cezaevinden mektup yazdığı bakan da Süleyman Soylu’nun ta kendisi.
Bu tuhaf tablo içinde siyasi iktidar, dinleme, izleme, kaset işleri yapan Hasan Basri Güner’e de TCDD’nin en kârlı ihalelerini sıra dışı formda verdi. Yetmedi, TCDD ihalelerinin akabinde TCDD’yi de kümeye sundu. Bu formda Oktarcılara şahsen AKP’li siyasetçiler eliyle finansal kaynak yaratıldı. Ankara Büyükşehir Belediyesi başta olmak üzere, belediye otobüsleri reklamları bile AKP’li liderler tarafından kümeye maddi dayanak için aktarıldı. İkinci “ne istediniz de vermedik” tablosunda, Oktarcıları finanse eden ve devletin merkezine taşıyan AKP iktidarı, yıllar sonra yeniden diğerlerini suçladı. Kedicikler mahpusa doluşurken, kodamanlar işlerini yürütmeye devam etti.
Bir deniz kenarında bankta oturduk. Suya ağ atmış tekneleri izliyoruz. Su mu, çırpınan balık mı, yoksa nasırlı eller mi? Hangisi yaşadıklarımızın sorumlusu diye düşünürken geriden gemiler geçiyor. Biraz uzağa odaklansak yükün sahiplerini istemesek de göreceğiz.
0 Yorum